Na transmutacjii Ginny była zupełnie w innym świecie.Ciągle myślała o Dean'ie.Jak mogła złorzyć mu obietnicę,której nie może dotrzymać?!

Zawsze był taki miły,a ona musi go zranić.Ale oco mu chodziło,z tą obietnicą?

,,Może uznał to,że płakałam w Wielkiej Sali z powodu przyłapania na patrzenie się ukradkiem na Malfoy'a?To niedorzeczne!Nie nawidzę go,

od pierwszego roku,gdy potrzucał mi do torby gumowe węrze i zdechłe pająki!''-pomyślała.Jednak było w nim coś,przez co nigdy nie mogła od-

wrócić od niego wzroku.Może dla tego,że jest zabójczo przystojny?Albo,że jest jedną z małego grona osób,które jej niecierpią?Zawsze wszyscy

uwarzali ją za miłą i ładną dziewczynę,a Malfoy?Za zwykłą zdrajczynie własnej krwi.

Dracon w tym czasie zanudzał się wykładem profesora Binns'a o wojnach czarodziejów z goblinami. Przez cały czas nie mógł się skupić. Myślał

tylko o pięknej rudowłosej,która wybiegła z Wielkiej Sali przez nieznośne zachowanie Parkinson.,,Rozumiem,żeby się zaczerwienić,ale żeby

odrazy płakać?Dziewczyny są naprawdę dziwne...''-rozmyślał.,,Dobra,weź się w garść Draco!To wstyd,myśleć o jakiejś dziewczynie,gdy na głowie masz

tak ważną misję!Ok,muszę się dobrze zastanowić...Tak,najpierw naprawić Szawkę Zniknięć...Jakie ona ma piękne oczy...''-Dość!-wrzasną na całą sale.

Wszyscy patrzyli się na niego .Nie wiedząc co robić,usiadł i kontunułował myślenie.''Tylko jak to zrobić?Trzeba by było jeszcze raz zapytać się Borgina...''

W tym samym momencie zadzwonił dzwonek. Malfoy szybko spakował swoje rzeczy do torby i wybiegł z sali lekcyjnej.

Po lekcjach,postanowił pójść na błonia .Była bardzo ładna pogoda. Usiadł przy murku. Po chwili zjawiła się Dafne Greengrass,jedna z miłośniczek Malfoy'a.

-Hej. Pansy opowiadała mi co się ostatnio z tobą dzieje.-zagadnęła.-Może ci jakoś pomóc?

-Nie chcę pomocy.-warkną.-Idź już.

-Wiesz,mówiła mi też,jak spojrzałeś na tą Weasley,gdy wybiegła z Wielkiej Sali. Dam głowę za to,że gdyby nie ona,byś za nią pobiegł.-powiedziała przemądrzałym tonem.

-Jagbyś chciała wiedzieć,nie pytam się jej o wszystko co chcę zrobić. Nie jesteśmy parą.-odpowiedział tak jadowitym tonem,jak się da.

-CO?!Od kiedy?!To wszystko przez tę zdrajczynię krwi tak?!Przez nią nie podoba ci się Pansy?!

-Pansy nie podobała mi się,nie podoba i nie będzie. Nigdy z nią nie byłem. To ona sobie coś ubzdurała.-powiedział wstając z miejsca. Dopiero teraz załwa żył,że pod pobliskim drzewem ktoś siedzi. Ginny.Piękna jak zawsze. Włosy miała upięte w wysoki kok,a jej czekoladowe oczy utkwione były w książce.

Dopiero zrozumiał,że to co czuł,jak tylko na nią patrzył to miłość. Tak,to właśnie ona. TO jest ta jedyna.

-Halo,mówię coś do ciebie, chłopcze!-dopiero teraz zobaczył,że stoi przed nim również Parkinson.

-Co mówiłaś?

-Nie ważnę!To koniec,chodź nie było początku!-krzyknęła i pobiegła gdzieś z płaczem.Poczuł ulgę.Wreszcie może skupić się wyłącznie na wypełnianiu

zadania,które dał mu Czarny Pan. Ale jednak nie mógł. Ginny-jedyna osoba która może mu przeszkodzić,nawet nie wiedząc,że to robi. Nagle podszedł do niej

Dean Thomas. Wysoki gryfon z szóstego roku. Objął ją od tyłu w pasie i pocałował w policzek. Widział jak ruda uśmiecha się do niego i przytula. Draco

poczuł złość,tak jakby zaraz miał eksplodować. Nie miał dokąd iść. Do pokoju wspólnego nie,bo tam czeka na niego Parkinson i reszta wielbicielek,od

których nie będzie się mógł odpędzić po ,,zerwaniu'' z Pansy. Nie może również zostać na błoniach i przypatrywać się tym gołąbeczkom. Więc udał się do pokoju życzeń kontynułować prace. A

raczej ją zacząć.

//Tym razem rozdział trochę dłuższy i mam nadzieję,że jest mniej błędów ortograficznych xD

Od następnego rodzdziału będzie się dziać trochę więcej.